بررسی چگونگی ایجاد سازمان یاد گیرنده در سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران

هر سازمانی در هر نقطه ای از توسعه و یادگیری مرتبط با پتانسیل هایش ازجمله بینش، دانش و توانایی می تواند به سمت یادگیری و یادگیرنده بودن گام بردارد. برای سازمان درک این موضوع که سازمان یادگیرنده یکی از عوامل تعیین کننده در کار سازمان است مهم می باشد.  با توجه به این که ایجاد سازمان یادگیرنده از استراتژی های اصلی سازمان صداوسیما در سند افق رسانه این سازمان است، هدف اصلی این پژوهش بررسی و شناخت وضعیت یادگیرندگی سازمانی در سازمان صداوسیما و ارائه پیشنهاداتی جهت تقویت آن می باشد. برای این منظور از روش پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق را کارکنان سازمان صداوسیما (در تهران) تشکیل داده اند. با استفاده از فرمول نمونه گیری از جامعه محدود ، 352 نفر از این جامعه  انتخاب و به روش نمونه گیری طبقه بندی و تصادفی ساده مورد آزمون قرار گرفتند. روش تجزیه و تحلیل داده ها شامل هر دو روش توصیفی و استنباطی بوده است. با به کارگیری آزمون های آماری استنباطی ، آزمون دوجمله ای نشان داد که در این سازمان هر پنج مؤلفه سازمان  یادگیرنده   مدل  پیتر سنگه، «قابلیت شخصی»، «آرمان مشترک»، «مدل های ذهنی»، «یادگیری تیمی» و «تفکر سیستمی» در وضعیت مناسبی قرار نداشته و پایین تر از حد متوسط هستند. هم چنین بر اساس آزمون فریدمن ملاحظه شد که «یادگیری تیمی» مهم ترین مؤلفه از میان مؤلفه های سازمان یادگیرنده در سازمان صداوسیما بوده و پس از آن به ترتیب «مدل های ذهنی» ، «تفکر سیستمی» ، « قابلیت شخصی » و «آرمان مشترک » به ترتیب در رتبه های دوم تا پنجم  قرار دارند.